Medicijnen

Beta-blokkers, pijnstillers, anti-biotica, plasmiddelen, anti-stollingsmedicijnen, cholesterolverlagers, calciumblokkers, nitraten, slaappillen en maagbeschermers......

Echt waar.  Een hele lijst van medicijnen die een hartpatiënte krijgt, na een hart-operatie.  Of tijdens en na een langdurig verblijf in een ziekenhuis. Deze medicijnen zullen uiteraard van persoon tot persoon en van situatie tot situatie verschillen. In mijn geval waren het er veel en een mondvol; letterlijk en figuurlijk! Figuurlijk vooral omdat dit slechts categorieën zijn en niet de medicijnen op zich. Als we de medicijnen bij naam gaan noemen is  het meteen acradaba voor de meeste mensen.  Nu, jaren later, kan ik al een hoop medicijnen keurig uitspreken. "Acenocoumarol, Peridopril,  Metoprolosuccinaat, Spironolacton en Pantoprazol.  Doet u mij maar 6 doosjes van ieder", zeg ik zonder enige verspreking tegen de apotheker.

Letterlijk omdat het inderdaad een mondvol is. 
Toen ik werd ontslagen uit het ziekenhuis, zei ik tegen mijn man: " Neem je een boodschappentas mee? We moeten nog even langs de apotheek", wetende dat het een tas vol doosjes medicijnen zou worden die keurig op een lijst stonden  voor de apotheek. Het medicijnenkastje thuis stond meteen propvol en het was allemaal wel even wennen gezien het feit dat ik vòòr de operatie alleen ervaring had met vitamine C of paracetamol.

Gelukkig is de lijst in de loop der jaren wel verminderd. Maar toch zul je als hartpatiënte moeten accepteren dat je een hoop medicijnen de rest van je leven  zult moeten slikken om de boel een beetje gaande te houden.  Of om herhaling van bijvoorbeeld een hartaanval  te voorkomen. Los van de preventieve of ondersteunende medicijnen krijg je als hartpatiënte met een nieuwe kunstmatige hartklep sowieso de verplichting om voor de rest van je leven de anti-stollingsmedicijnen te slikken. Je wilt tenslotte niet dat een bloedpropje je klepje blokkeert met alle gevolgen van dien. Dosering en begeleiding gaan via de Trombosedienst,  hier later meer over...

Terug naar de "gewone" medicijnen.  Meteen denk ik aan vanillevla en appelmoes.  Ja, ja, mijn beste advies tot nu toe.  Het is namelijk makkelijk als je daarvan houdt en die standaard in huis hebt.  Vanillevla of appelmoes, want dat handje vol medicijnen naar binnen werken met thee of koffie, werkt niet en je moet wel een pillen-slik-expert zijn wil je die medicijnen zonder iets vloeibaars tot je nemen.  Vanillevla is vrij neutraal van smaak en zacht voor de maag.  In het ziekenhuis begin je daar dan ook mee zodra je weer wat mag eten. "Wil je een hapje vanillevla" , vroegen ze op de Intensive Care aan mij toen ik weer een beetje bij bewustzijn was.  Heel lief werd ik even later gevoederd door een IC-verpleegkundige met engelengeduld.  Gek dat ik voor die tijd nooit echt stil had gestaan bij die smaak, die geur en die substantie van vanillevla.  Maar in de situatie, waarbij iedere hap een prestatie was die vriendelijk en met complimenten werd aangemoedigd, werd ik mij ineens heel erg bewust van het fenomeen Vanillevla.  Al gauw werd het dus een favoriet om te eten en vooral om mijn pillen mee in te nemen.  Het gemak dient de mens en vooral de zieke of herstellende mens.

Inmiddels is de lijst met medicijnen dus al aardig verminderd en heeft mijn lichaam  een nieuwe balans.  Het functioneert en daarom is het maar beter om die balans te behouden, in plaats van het gevoelige evenwicht te verstoren door zelf te gaan rommelen met medicijnen.  De controles bij de chirurg zijn maatgevend en naar aanleiding van zijn bevindingen wordt bepaald of een medicijn eventueel verhoogd of verlaagd wordt qua dosering of helemaal weggelaten kan worden. De dosering van de anti-stollingsmedicijnen wordt bepaald door de Trombosedienst naar aanleiding van de twee-wekelijkse meting van mijn bloed voor wat betreft de INR-waarde.

Om het allemaal zo positief mogelijk te zien, heb ik mijzelf aangeleerd om het als een vaardigheid te zien in plaats van een verplichting.  Als een modern iemand mij vraagt naar zijn zogenaamde "skills" of nog erger "competenties" , zeg ik er tegenwoordig vol trots bij: ¨ En ik kan goed medicijnen slikken".